Ο άγνωστος μύθος του αρχαίου βασιλιά Ελεφήνωρ που έζησε στο νησί των Οθωνών. | diapontia.gr

Στην μυθολογία ο Ελεφήνορας (Ελεφήνωρ < ἐλεφαίρομαι (απατώ, αφανίζω, καταστρέφω) (απαρ.αορ. ἐλεφῆραι) + ἠνορέη (ανδρεία), "ο ανδρείος καταστροφέας" είτε "ο άνδρας που αφανίζει) ήταν γιος του Χαλκώδοντα και εγγονός του Άβαντα, τον οποίο και διαδέχθηκε ως βασιλιάς των Αβάντων. Οι Άβαντες ήταν ένας προϊστορικός ελλαδικός λαός, σύμφωνα και με τους νεότερους ερευνητές όπως ο Γερμανός Βάλκαινερ, ο Γάλλος Ντεζαρτέν κ.ά., που μελετούν την προϊστορική εθνολογική ενότητα πολλών και διαφόρων «φύλων» του τότε ελληνικού κόσμου.Ο ιστορικός Ηρόδοτος τους θεωρεί ότι δεν έχουν Ιωνικό δεσμό. Θεωρούν την έννοια «φύλο» ως ομάδα ανθρώπων που πολλές μαζί συγκροτούσαν ίδια «φυλή». Το φυλετικό αυτό όνομα «Άβαντες» έφεραν οι αρχαιότατοι κάτοικοι της Εύβοιας, καταγόμενοι από την Φωκίδα της Θράκης απ΄ όπου ήλθαν με τον βασιλιά τους Άβαντα, εξ ου και η ονομασία τους, που αφού διασκορπίστηκαν στη Πελοπόννησο και στη συνέχεια στη Φωκίδα, ίδρυσαν εκεί την πόλη Άβαι και στη συνέχεια μετοίκησαν στην Εύβοια όπου και εγκαταστάθηκαν οριστικά. Από τότε η Εύβοια ήταν γνωστή ως «Αβαντιάς» ή «Αβαντίς», («Αβαντίδα»). Σύμφωνα με τους μύθους, πρόγονη των Αβάντων ήταν η νύμφη Άβα, η οποία αφού ενώθηκε με τον Ποσειδώνα, γέννησε τον Εργίσκο, ήρωα της Θράκης, ιδρυτή της πόλης Εργίσκης, της σημερινής Τσατάλζας.

Μια μέρα ο Ελεφήνορας, βλέποντας ένα δούλο να ασεβεί προς τον παππού του, έτρεξε και τον χτύπησε. Φαίνεται όμως ότι έγινε κάποια πάλη, καθώς ένα από τα χτυπήματα του Ελεφήνορα βρήκε κατά λάθος τον γερο-Άβαντα αντί τον δούλο και τον σκότωσε. Εξαιτίας αυτού του φόνου, ο Ελεφήνορας εγκατέλειψε την Εύβοια. 

Αργότερα, τον βρίσκουμε ως ένα από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης, οπότε και έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο αφού ήταν δεσμευμένος από τον σχετικό όρκο. Στην εκστρατεία αυτή συμμετέσχε επικεφαλής των Αβάντων με σαράντα πλοία. Επειδή όμως του απαγορευόταν να πατήσει στο έδαφος της Ευβοίας (για τον φόνο του παππού του), προκειμένου να συγκεντρώσει τον στρατό του ανέβηκε πάνω σε ένα βράχο που απείχε λίγο από τις ακτές της, και από εκεί μίλησε στους συμπατριώτες του.

Κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, ο Ελεφήνωρ είχε ως βοηθούς του τους αδελφούς Ακάμαντα και Δημοφώντα, που είχαν σταλεί από τον πατέρα τους, τον Θησέα, σε αυτόν. Για το τέλος του Ελεφήνορα υπάρχουν αρκετές διαφορετικές εκδοχές: Κατά τον Όμηρο, τον σκότωσε ο Αγήνορας ο Τρωαδίτης μπροστά από τα τείχη της Τροίας, ενώ άλλες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Ελεφήνωρ επέζησε μετά την άλωση της Τροίας και εγκαταστάθηκε στους Οθωνούς των Διαποντίων Νήσων βορειοδυτικά της Κέρκυρας από όπου όμως τον έδιωξε ένα φίδι, γεγονός που εξηγεί και την παλιά ονομασία του νησιού ως "Φιδονήσι". Τότε πήγε στην Ήπειρο, στην Αβαντία. 

Αλλά και η πρώτη εκδοχή λέει ότι οι σύντροφοί του πήγαν στην Ήπειρο και ίδρυσαν την πόλη Απολλωνία στην ακτή της Αδριατικής.


Πηγη: wikipedia.com